1 wrzeĹnia 1939 r. wojska niemieckie przekroczyĹy granice Polski, rozpoczynajÄ c II wojnÄ ĹwiatowÄ . Osamotnione Wojsko Polskie nie mogĹo skutecznie przeciwstawiÄ siÄ agresji Niemiec i sowieckiej inwazji rozpoczÄtej 17 wrzeĹnia. W konsekwencji Hitler i Stalin dokonali IV rozbioru Polski.
DziaĹania zbrojne rozpoczÄĹy siÄ 1 wrzeĹnia 1939 r. o Ĺwicie. O godz. 4.45 pancernik "Schleswig-Holstein" rozpoczÄ Ĺ ostrzaĹ Westerplatte. Strona niemiecka przystÄpujÄ c do wojny z PolskÄ wystawiĹa 1 850 tys. ĹźoĹnierzy, 11 tys. dziaĹ, 2800 czoĹgĂłw i 2000 samolotĂłw. Wojsko Polskie dysponowaĹo dwukrotnie mniejszÄ liczbÄ ĹźoĹnierzy (950 tys.), ponad dwukrotnie mniejszÄ liczbÄ dziaĹ (4,8 tys.), czterokrotnie mniejszÄ liczbÄ czoĹgĂłw (700) i piÄciokrotnie mniejszÄ liczbÄ samolotĂłw (400)
3 wrzeĹnia zwiÄ zane z PolskÄ ukĹadami sojuszniczymi Wielka Brytania i Francja przekazaĹy wĹadzom III Rzeszy ultimatum, w ktĂłrym domagaĹy siÄ od Niemiec natychmiastowego wstrzymania dziaĹaĹ wojennych i wycofania swoich wojsk z terytorium Polski. Po jego odrzuceniu rzÄ dy obu paĹstw przystÄ piĹy do wojny z Niemcami. Pomimo wypowiedzenia wojny Niemcom wojska brytyjskie i francuskie nie podjÄĹy jednak Ĺźadnych efektywnych dziaĹaĹ militarnych przeciwko III Rzeszy. Polska pozostaĹa wiÄc w konflikcie z Niemcami osamotniona.
17 wrzeĹnia, ĹamiÄ c obowiÄ zujÄ cy polsko-sowiecki pakt o nieagresji, na teren Rzeczypospolitej wkroczyĹy oddziaĹy Armii Czerwonej. SiĹy Armii Czerwonej skierowane przeciwko Rzeczypospolitej wynosiĹy w sumie ok. 1,5 miliona ĹźoĹnierzy, ponad 6 tys. czoĹgĂłw i ok. 1800 samolotĂłw.
Pomimo wkroczenia wojsk sowieckich do Polski i ewakuacji najwyĹźszych wĹadz Rzeczypospolitej do Rumunii, (gdzie zostaĹy internowane), na terenie caĹego kraju trwaĹy walki z agresorami. Do 28 wrzeĹnia broniĹa siÄ Warszawa, a do 2 paĹşdziernika zaĹoga Helu. 6 paĹşdziernika zakoĹczyĹa walkÄ ostatnia duĹźa polska formacja - Samodzielna Grupa Operacyjna "Polesie", dowodzona przez gen. Franciszka Kleeberga, ktĂłra przedzierajÄ c siÄ w kierunku stolicy toczyĹa boje i z Wehrmachtem, i z ArmiÄ CzerwonÄ .
W kampanii wrzeĹniowej, straty po stronie polskiej wynosiĹy ok. 200 tys. - w tym 70 tys. polegĹych i 140 tys. rannych lub zaginionych. Do niemieckiej niewoli trafiĹo ponad 400 tys. ĹźoĹnierzy, w tym ponad 10 tys. oficerĂłw. Straty niemieckie wynosiĹy ok. 45 tys. polegĹych i rannych ĹźoĹnierzy. Ponadto armia niemiecka straciĹa ok. 1000 czoĹgĂłw i samochodĂłw pancernych oraz blisko 700 samolotĂłw. ByĹy to straty powaĹźne i stanowiĹy ponad 30 proc. stanu bojowego. W walkach z ArmiÄ CzerwonÄ zginÄĹo ok. 2,5 tys. polskich ĹźoĹnierzy, a ok. 20 tys. byĹo rannych i zaginionych. Do niewoli sowieckiej dostaĹo siÄ ok. 200 tys. ĹźoĹnierzy, w tym ponad 10 tys. oficerĂłw. Straty sowieckie wynosiĹy ok. 3 tys. zabitych i 6-7 tys. rannych. Ok. 70 tys. ĹźoĹnierzy polskich przekroczyĹo granicÄ Rumunii i WÄgier, natomiast na LitwÄ i ĹotwÄ przedostaĹo siÄ ok. 18 tys.